ANALIZA ItESTALOSTI I METODE

2010. 5 (63-69) ISSN-1452-662X UDK: 616-007.43-089 Pregledni rad Diemail Detanac, Menana Detanac, Avdo Ceranidi KILE PREPONSKE REGIJE, ANALIZA ItESTALOSTI I METODE NJIHOVOG REAVANJA Satetak: Kile trbugnog zida predstavljaju veoma 6esto oboljenje u ljudskoj populaciji, a preponske kile su najdegea patologija na hirurgkim odeljenjima girom sveta. Cilj rada je da uka2e na ue'estalost kila ingvinalne regije, kao i analiza pojedinih metoda koje se primenjuju u njihovom hirurgkom le6enju. Za izradu rada korigeena je medicinska dokumentacija Hirurgkog odeljenja Zdraystvenog Centra Novi Pazar. Ovom retrospektivnom studijom obuhvatili smo 201 pacijenta sa kilama ingvinalne regije, koji su hospitalizovani na Hirurgkom odeljenju ZC Novi Pazar u periodu od juna 2008. do juna 2009. godine. Na odeljenju opgte hirurgije Zdraystvenog centra Novi Pazar, u navedenom periodu, lee'eno je 1.682 pacijenta, od toga 201 (12,01%) su bili pacijenti sa kilama preponske regije, pri e'emu je operisano 171 (85,08%), a zbog kontraindikacija nije operisano 30 (14,92%) pacijenata. Ingvinalne idle nadene su kod 190 (94,53%) pacijenata, i to kod 183 (91,04%) mugkarca i 7 (3,49%) 2ena, a femoralne Idle kod 11 (5,47%) pacijenata, i to kod 2 (0,98%) mugkarca i 9 (4,48%) 2ena. Inkarceriranih kila je bilo ukupno 12 (5,97%), i to 5 (2,49%) ingvinalnih i 7 (3,48%) femoralnih. Od ukupnog broja ingvinalnih kila, indirektne su zabeleene kod 162 (85,27%) pacijenta, a direktne kod 22 (11,57%). Direktna i indirektna kila je bila prisutna kod 6 (3,16%) pacijenata. Primarna kila je bila prisutna kod 193 pacijenta gto 6ini 96,02%, dok je recidivna hernija bila prisutna kod 8 (3,98%). Metode hirurgkog leenja kila preponske regije na nagem materijalu su sledeee: Lichtenstein 144 (84,21%), Bassini 17 (9,94%), Ferrary 2 (1,17%), McVay 3 (1,75%), Fabricius 5 (2,92%). Zaklju6ak: degee se javljaju kod osoba mugkog pola, 6egee na desnoj strani. Femoralne kile su 6egee kod lena i najvige je medu njima inkanceriranih. 1 Zdraystveni centar Novi Pazar. Naj6egee primenjivana operativna tehnika je Lichenstein. Procenat recidivnih kila je mali, gto bi se moglo dovesti u vezu sa operativnom tehnikom. Kijuene reek kila, preponski region, hernioplastika. UVOD Kila je defekt kontinuiteta normalnog muskuloaponeuroti6nog i fascijalnog trbugnog zida, respiratome ili pelvi6ne dijafragme, kongenitalan iii akviriran, koji dopugta izleenje bilo kog tkiva, osim onih koja normalno prolate, kroz otvore na trbugnom zidu (McVay). Znadi, kila trbugnog zida predstavlja izboe'enje parijetalnog peritoneuma kroz urodeni iii steeni otvor trbugnog zida u koji, kao u neku kesu, ulaze organi trbugne duplje (1). Kile trbugnog zida predstavljaju veoma desto oboljenje u ljudskoj populaciji, a kile preponske regije su naj6egda patologija hirurgkih odeljenja girom sveta. Poznavanje slabih taaka trbugnog zida, odnosno onih mesta gde se idle najdegee javljaju je od velike va- 2nosti za hirurga, a ingvinofemoralna regija je jedna od njih. Ingvinalni region predstavlja deo anterolateralnog trbugnog zida, ograni6enog sa gornje strane bispinalnom linijom, dole lateralno preponskim ligamentorn, medijalno spoljnom ivicom m. rectus abdominis-a. Preponski predeo (region inguinalis) u celini ima slabiju gradu nego ostali predeli prednjeg trbugnog zida. Slabija grada preponskog kanala je karakteristidna za 6ove6iju vrstu i posledica je uspravnog stava tela. Tokom uspravljanja 6ove6ijih predaka na zadnje ekstremitete, doglo je do udaljavanja prednjeg trbugnog zida od prednje strane buta, a istovremeno su se degavale i pratede promene na kostima i migidima karli6nog pojasa, preponskog predela i donjeg uda. Kao posledica prolaska testisa kroz preponski predeo prednjeg trbugnog zida, u ovom zidu ostaje preponski kanal kao njegova slaba tadka (2).

64 Memail Detanac, Menana Detanac, Avdo teranio Na preponskom kanalu razlikuju se detiri zida: prednji, zadnji, gomji i donji. Prednji zid gradi aponeuroza spoljagnjeg kosog trbugnog migida (m. obliquus externus abdominis), gomji zid je uzan i grade ga donje ivice m. obliquusa internusa abdominisa i m. transversusa abdominisa, a donji zid gradi gornja strana preponske veze (lig. inguinale - Pouparti). Zadnji zid preponskog kanala, dugog oko 4 cm, gradi samo tanka popredna fascija (fascia transversalis), oblo2ena sa zadnje strane zidnim peritoneumom, pri demu njegov srednji deo nema nikakvih pojadanja i predstavlja slabu tadku prednjeg trbugnog zida (punctum resestenciae minoris) (Slika 1) (3). Postoje odredeni prirodni mehanizmi zagtite ovog regiona od potencijalne hernijacije. Ti zagtitni mehanizmi su: kapak (shutter) mehanizam koji se zasniva na dinjenici da unutragnji kosi migie u predelu unutragnjeg ingvinalnog otvora nalae na transverzalni mike i prilikom kontrakcije poput kapka prekriva spermatidni funikulus u nivou unutragnjeg otvora i tako stvara otpor intraabdominalnom pritisku, kongestija vezivnog tkiva uz transverzalnu fasciju, sfinkter mehanizam transverzalnog migida koji svojom kontrakcijom su1ava unutragnji ingvinalni prsten (4, 6, 9). Uzroci nastanka preponskih kila su: prisustvo izraenog procesusa vaginalis-a. slabost migidnih struktura trbugnog zida, stalno povedanje intraabdominalnog pritiska. 1 -low posimim mime en. recb *demi* 2-9nea womb: 3 - Insom Oammemall; 4 - m. =Om thew** 5 - s. prorklas 6 -arks 0.11.1161P88184m: 7 -mho Mimlnell. memfrmalm, 8-1sm.lus symmatmm: 9 - m. cremalstm 10 - mmoeuroses m. oblique axiom abdommn, 11 m. oblique exlermm abdassa. 12 -m oblique mtmmm 0268/8212g 13 -m tranmemus abdamni. Slika 1. Anatomija ingvinalnog kanala Etiologke faktore nastanka kila mo2emo podeliti na urodene (kongenitalne) i stedene: 1. kongenitalni: pol, spu:s'tanje testisa, faktori u razvoju, varijacije u pripojima trbugnih misiea, gastrogiza. 2. ste6eni (predisponirajud): starost, gojaznost, srcane bolesti, pluene bolesti, opstruktivna cistopatija, opstipacija, oboljenja debelog creva, migieno aponeurotidna distrofija, poremedaj metabolizma kolagena. Po1 ima znadajan udeo u nastajanju kila i dobro je poznato da mugkarci deg& oboljevaju od kila nego zene (5, 6). Ingvinalne idle mogu biti: direktne i indirektne; reponibilne i ireponibilne; urodene i stedene. Indirektna ingvinalna kila se razvija sporo, postepeno. To su kile koje prolaze lateralno od epigastridnih krvnih sudova. Kod ovih kila, kilna kesa se uvek nalazi na anteromedijalnoj strani funiculus spermaticus-a, sem kod recidivantnih, gde mote da zauzima razlidite pozicije u odnosu na funikulus, a zavrgava se u gornjem delu skrotuma, odnosno velikih usana kod 2ena. Direktne ingvinalne kile prolaze kroz zadnji zid, medijalno od epigastridnih krvnih sudova. Obidno su sire baze, ne spugtaju se u skrotum (nisu kongenitalne), javljaju se u kasnijim godinama i desto su bilateralne. Femoralna kila predstavlja protruziju preperitonealnog masnog tkiva iii abdominalnih organa kroz slabu transverzalnu fasciju, femoralni prsten i femoralni kanal. CesEa pojava kod Z'ena je posledica inidinacije karlice, povedanog intraabdominalnog pritiska i ostalih faktora vezanih za trudnodu, pa je otuda incidenca femoralnih kila deka kod 2'ena nego kod mugkaraca i to deg& kod vigerotici, nego kod Z'ena koje nisu radale (7, 8, 9). Nemoguenost spontanog iii manuelnog vradanja sadthja kilne kese u abdominalnu duplju je ukljegtenje kile ili inkarceracija. U tom sludaju lokalni bol je jade izra2en uz simptome, koji su posledica ukljegtenj a pojedinih organa iii njihovih delova. Najdegee su uldjegteni tanko crevo, debelo crevo, apendiks, omentum, mokraena begika, tuba uterina iii jajnik. Ukoliko je ceo lumen creva zahvaten, to predstavlja mehanidku prepreku sa klasidnom slikom ileusa i zahteva hitnu hirurglcu intervenciju. Posebni tipovi inkarceracija su: - Maydlova hemija (retrogradna inkarceracija iii inkarceracija u obliku slova W), - Lime -Richter-ova hemija (inkarceracijom zahvaden samo deo zida creva). Dijagnoza kila preponske regije se postavlja na osnovu anamneze, fizikalnog pregleda i negto rede se radi herniografija, ultrasonografija, CT i NMR. Diferencijalno dijagnostidki u obzir dolaze sledeea stanja: funikulokela, varikokela, uvedane ingvinalne limfne 11ezde, varikoziteti velike safenske vene, psoas apsces, lipom, aneurizma ilijadne i femoralne arterije, femoralna kila, torzija testisa itd. (10, 11). Odnos pojavljivanja ingvinalnih kila kod mugkaraca i 2ena je 9 : 1. S druge strane, femoralne kile su 2-3 puta deg& kod 2ena nego kod mugkaraca (1). Ingvinalna kila je najdegea od svih kila, oko 60%, a takode operacije ovih kila predstavljaju jednu od najdegee izvodenih operacija na odeljenjima opgte hirurgije. Znadajni napredak koji je postignut u hirurgkoj tehnici, kao i uspegan razvoj novih protetskih materijala doveli su do znadajnog pobolj ganj a ishoda operativnog zahvata kod mnogih bolesnika. Ingvinalna hemijacija kao sigurno najdegei benigni hirurgki entitet predstavlja ujedno i

KILE PREPONSKE REGIJE, ANALIZA UtESTALOSTI I METODE NJIHOVOG RES'AVANJA 65 veoma va2an socio-ekonomski problem i uzrok zna- 6ajnog narusenja kvaliteta 2ivota bolesnika. U cilju obezbedivanja pravilnog odabira operativne tehnike i uporedivanja uspesnosti pojedinih tehnika nametnula se klasifikacija ingvinalnih hemija. Mnoge klasifikacije hemija su predlokne, a medu njima se izdvajaju klasifikacije po Casten-u, Halverson-u i McVay-u, Ponkin sistem, Gilbert, Rutkow i Robbins, kao i Nyhus klasifikacija. Naj6eSee se koristi klasifikacija po Gilbert-u i Nyhus-u (Tabela 1) (11, 15, 18, 19). Tip I Tip II Tip III Tip IV Tip V Tip VI Tip VII Ma la indirektna kila bez prosirenja unutranjeg ingvinalnog otvora, sputa se najvise do polovine ingvinalnog kanala, a nalazi se kod dece i mladih osoba Indirektna ingvinalna kila sa prosirenim unutranjim ingvinalnim otvorom do dva prsta. Nema defekta zadnjeg zida kanala. Indirektna ingvinalna kila sa progirenim unutranjim ingvinalnim otvorom preko dva prsta. To su velike ingvinoskrotalne i klizajude kile. Direktna kila, bez prosirenja unutrasnjeg ingvinalnog otvora, sa defektom i ispup- 6enjem zadnjeg zida kanala. Direktne kile, kod kojih se javlja divertikulozni defekt na zadnjem zidu kao kod recidivantne Idle. Epigastri6ni krvni sudovi i unutrasnji ingvinalni prsten su na svom mestu. Kombinacija direktne i indirektne idle kada se kilna kesa presavije preko fiksiranih epigastridnih krvnih sudova (pantalone hemija). Femoralne Idle Tabela 1. Gilbert-ova klasifikacija ingvinalnih kila Antisepti6na era, stvorena zahvaljujudi saznanjima Josepha Lister-a (1827-1912) dala je Siroke mogudnosti za razvoj operativnog ledenja kila. Naalost, mortalitet je zbog peritonitisa, krvarenja ili drugih komplikacija isao i preko 7%. Recidivi posle godinu dana su bili i do 40%, a posle 6etiri godine i do 100%. Eduardo Bassini (1844-1924) sa svojim epohalnim radom prekida neuspehe dotadasnjih intervencija. Bassiniju dugujemo principe reparacije suturom preponskih kila. Dva su zsigajna pojma koje je postavio: hemija je mehanidka bolest i teiti hirurgiji bez recidiva. Godine 1887. na sastanku italijanskih hirurga u Denovi prikazuje svoju tehniku operativnog le6enja preponskih kila sa rezultatima koji su, za to doba, bili izuzetni (mortalitet ispod 1%, a stopa recidiva ispod 10%) (16). Shouldice je 1953. godine svojom metodom resavanja preponske kile postigao minimalnu stopu recidiva od 0,8% za 10 godina (17). Usen je 1958. godine prvi put upotrebio polipropilensku mreicu u resavanju kila. Lichtenstein je 1986. godine opisao netenzionu tehniku u regavanju ingvinalne kile (Slika 2) (1, 6). Kulminacija razvoja je uvodenje laparoskopske tehnike u operativnom resavanju kila. Godine 1979. je prvi put polcusana laparoskopska operacija. Nedostatak ove metode je Sto podrazumeva da pacijent bude u opstoj anesteziji, moguenost povrede unutranjih organa je veda, cena ovog zahvata u odnosu na druge, je znatno veda i koristi se skupa medicinska oprema, a zahteva dugotrajnu i skupu obuku. Slika 2. Lichtenstein tehnika reparacije desne indirektne ingvinalne idle Svaka ustanovljena kila je razlog za operativno ledenj e. Rizik od operacije idle je zanemarlj iv, a stopa recidiva je mala, ako je reparacija korektno uradena. Ova dinjenica dolazi do izra1aja kada uzmemo morbiditet, mortalitet i veliku stopu recidiva u sludajevima zanemarenih stranguliranih kila, naraito kod starijih ljudi sa pratedim medinskim problemima. Razliditost etioloskih faktora kao i polimorfizam patoanatomskog nalaza upuduju nas na zakljudak da samo jedan tip operacije nije dovolj an za resavanje kila ove regije. Pored venosti ovladavanja operativnom tehnikom, takode je od velikog znaaja sposobnost hirurga da intraoperativno pravilno proceni stepen atedenja tkiva kao i glavni etioloski faktor i na osnovu tog nalaza se odludi za tip rekonstrukcije, u skladu sa svojom hirurskom vestinom, znanjem, lidnim opredeljenjem i opredeljenjem ustanove. Ova procena je nuhio subj ektivna, a njen se kvalitet povedava sa iskustvom. Sve operativne tehnike se mogu podeliti na: 1. mekotkivne rekonstrukcije (Bassini, Halstedt, Marcy, Codon, McVay, Shouldice, Berliner, Lichtenstein, Nyhus), 2. bestenzione (tension free) - Lichtenstein, Rives, Stoppa, Trabuco, TAPP, TEP, Gilbert, Rutkow plug, 3. kombinovane tehnike (13, 14, 15).

66 Memail Detanac, Menana Detanac, Avdo teranio CILJ RADA Cilj rada je da uka2e na udestalost kila preponske regije, kao i analiza primenjenih operativnih tehnika za njihovo regavanje. Suaeni sa visokim procentom kila preponske regije i pojavom postoperativnih recidiva, 2eleli smo da ukaemo na znaaj izbora adekvatne hirurgke tehnike u regavanju ovog problema. MATERIJAL I METODE Za izradu rada korigeena je medicinska dokumentacija Himrgkog odeljenja Zdraystvenog Centra Novi Pazar. Ovom retrospektivnom studijom obuhvatili smo 201 pacijenta sa kilama preponske regije, od ukupno 1.682 koji su hospitali7ovani na Hirurglcom odeljenju ZC Novi Pazar u periodu od juna 2008. do juna 2009. godine. REZULTATI Istreivanjem je obuhvaden 201 pacijent, to dini 12,01% od ukupno 1.682 pacijenta koji su u periodu od juna 2008. do juna 2009. godine hospitalizovani na Hirur kom odeljenju ZC Novi Pazar. Operisano je 171 (85,08%), a zbog kontraindikacija nije operisano 30 (14,92%) pacijenata. Godine starosti Polna struktura bolesnika 8% muskarci zene 92% Slika 3. Polna struktura operisanih od kila preponske regije M u karci % 2ene % Ukupno 21-30 16 7,96 0 0,00 7,96 31-40 18 8,95 2 0,99 9,94 41-50 18 8,95 2 0,99 9,94 51-60 44 21,90 2 0,99 22,89 61-70 51 25,37 4 1,99 27,36 71-38 18,92 6 2,99 21,91 Ukupno 185 92,05 16 7,95 100,00 Tabela 2. Starosna struktura pacijenata sa kilama preponske regije Kile preponske regije zabele ili smo kod 185 (92,04%) bolesnika mu kog pola i kod 16 (7,96%) bolesnika 2enskog pola. Analizom na eg materijala, zabeleili smo da je medu bolesnicima mu:slog pola bilo najvige onih starosne dobi od 61-70 godina (25,37%), a medu 2enama najvi e je bilo onih starosne dobi preko 71 godine (7,35%). Lokalizacija Broj % Ingvinalna 190 94,53 Femoralna 11 5,47 Tabela 3. Lokalizacija hernija Od ukupnog broja hospitalizovanih pacijenata sa kilama preponskog regiona, ingvinalna kila je prisutna kod 190 (94,53%), a femoralna kod 11 (5,47%) pacijenata. Efiopatogeneza Broj % Musvkarci - Zene Primama kila 193 96,02 177 16 Recidivna kila 8 3,98 8 0 Tabela 4. Etiopategeneza kila Primarna kila bila je prisutna kod 193 pacijenta gto 6ini 96,02%, i to kod svih 16 2ena (7,96%), i kod 177 pacijenata mu kog pola (88,06%), dok je recidivna kila prisutna kod 8 (3,98%) pacijenata mugkog pola. Klasifikacija Broj % Indirektna hernija 162 80,60 Direktna hernija 22 10,95 Direktna i indirektna 6 2,96 Femoralne 11 5,49 Tabela 5. Klasifikacija ingvinalnih kila Od ukupnog broja ingvinalnih kila, indirektne idle su zabele2ene kod 162 (80,60%) pacijenta, a direktne kod 22 (10,96%). Direktna i indirektna kila je prisutna kod 6 (2,96%) pacijenata, a femoralna kod 11(5,49 %). Vrsta hernije Reponabilna Inkarcerirana Ukupno 185 5 190 92,03 2,49 94,52 ingvinalna femoralna 4 7 11 2,00 3,48 5,48 Tabela 6. Vrsta hernije ukupno 189 12 201 94,03 5,97 100,00 Od ukupnog broja hernija preponske regije, 189 (94,03%) je reponibilno, a kod 12 (5,97%) pacijenata se radilo o inkarceriranoj herniji.

KILE PREPONSKE REGIJE, ANALIZA UtESTALOSTI I METODE NJIHOVOG RESAVANJA 67 Tip hernije Ingvinalna hernija Femoralna hernija Mug lard Zene Muglarci iene Broj % Desna 99 49,24 Leva 78 38,80 Obostrana 6 2,99 Desna 4 2,00 Leva 3 1,49 Obostrana 0 0,00 Desna 1 0,49 Leva 1 0,49 Obostrana 0 0,00 Desna 6 2,99 Leva 3 1,49 Obostrana 0 0,00 Najvedi broj pacijenata, imao je ingvinalnu herniju sa desne strane. 160 141 12 10 : 810 61 4 01 Metode hirtatkog ledenja ingvinalnih hernija 1: 0 lichtenstein bassini ferrary me vay fabricius Slika 4. Metode hirudkog leeenja ingvinalnih hernija U ledenju hernija ingvinalne regije, korigoene su sledede operativne tehnike: Lichtenstein kod 144 (84,21%), Bassini kod 17 (9,94%), Ferrary kod 2 (1,17%), McVay kod 3 (1,75%), Fabricius kod 5 (2, 92%) pacijenata. DISKUSIJA U svakodnevnom radu na hirurgkim odeljenjima jedna od najdegde izvodenih hirurgkih intervencija je herniotomija (oko 12%), a ingvinalna kila je najdegda od svih kila, oko 60% (5). Na podrudju Sancaadke regije, koju pokriva ZC Novi Pazar, ova patologij a je takode prisutna u velikom broju. Na odeljenju opgte hirurgije Zdraystvenog centra Novi Pazar, u periodu od juna 2008. god. do juna 2009. god. ukupno je ledeno 1.682 pacijenta, a od tog broja, pacijenata sa kilama preponske regije, je bilo 202 (12,01%). Ingvinalna kila je bila prisutna u oko 95% bolesnika. Ingvinalne su, u odnosu na femoralne idle, mnogo degde kod mugkaraca (97,5% : 2,5%), dok je taj odnos Tabela 7. Strana hernije kod 2ena mnogo manji (2 : 1) (5). Na analiziranom nagem materijalu, taj odnos prisustva ingvinalnih i femoralnih kila kod mugkaraca je 98,91% : 1,09%, a kod 2ena 1 : 1,28. Pol ima znadajan udeo u nastajanju kila. Iako se u literaturi navodi da su ingvinalne hernije prisutne kod mugkaraca i 2ena u odnosu 9 : 1(1), na nagem materijalu taj odnos je 11,5: 1, a femoralna kila je 4,5 puta deka kod 2ena, nego kod mugkaraca. Klasidna karakteristika kila je da se pojavljuju, uvedavaju iii uldjegte, posle naglog rasta intraabdominalnog pritiska. Ukoliko se radi o uldjegtenju, lokalni bol je jade izra2en uz simptome, koji su posledica ukljegtenja organa iii njihovih delova. Inkarceriranih kila je bilo ukupno 12 (5,97%), i to 5 (2,49%) ingvinalnih i 7 (3,48%) femoralnih. Ono gto treba pomenuti je da od ukupnog broja pacijenata sa femoralnom kilom, kod 7 (63,64%) je ona bila inkarcerirana, gto govori da se ona desto i ne primeti prilikom pregleda pacijenata, podevgi od lekara opgte prakse do hirurga, pa se zbog toga na vreme i ne ledi. Zivotno doba bolesnika je u svim objavljenim analizama od velikog uticaj a na udestalost, etiopatogenezu i ledenje kila preponske regije. Analizom nageg materijala, zabelezili smo da je medu bolesnicima mugkog pola bilo najvige onih starosne dobi od 61-70 godina (25,37%), a medu 2enama najvige je bilo onih starosne dobi preko 71 godine (7,35%). Kile ingvinalne regije se dele na indirektne, one koje prolaze lateralno od epigastridnih krvnih sudova, i na direktne, koje prolaze medijalno. Od ukupnog broja ingvinalnih kila, indirektne kile su zabele2ene kod 162 (85,27%) pacijenta, a direktne kod 22 (11,57%). Direktna i indirektna hernija je prisutna kod 6 (3,16%) pacijenata.

68 Memail Detanac, Dlenana Detanac, Avdo teranio Analizom nageg klinickog materijala dobili smo da je ingvinalna kila kod mugkaraca vige prisutna desno kod 99 (49,01%), a levo kod 78 (38, 61%), dok je obostrana prisutna kod samo 6 (2,97%). Kod 2ena je prisutna u skoro identidnom broju desno i levo. Femoralna kila je kod mugkaraca prisutna u istom procentu i desno i levo, a kod 2ena vise desno. Pojedini autori navode degde pojavljivanj e hernije vige levo, gto na nagem uzorku nije sludaj (4). Pa2ljiv rad u toku operacije je najbolja prevencija nastupa svih lokalnih komplikacija, a dobra preoperativna priprema prevenira i opgte komplikacije. Poseban problem u operativnoj terapiji hernija predstavlja problem operacije recidivnih ingvinalnih hernija. Primarna kila je prisutna kod 193 pacijenta gto dini 96,02%, dok je recidivna kila prisutna kod 8 (3,98%). Principi hirurgkog ledenja treba da budu zasnovani na pravilno postavljenoj indikaciji i izboru tehnike, radunajudi da ovi principi u reparaciji treba da budu adekvatni svakom pojedinadnom sludaju. Najvatnije pitanje u nastanku recidiva je odgovarajuda operativna tehnika i njena primena, loga i pogregna operativna tehnika su desto razlog recidiva. Nepotpuna reparacija unutragnjeg prstena je desto uzrok recidiva kila na istom mestu. Defmitivnu odluku o vrsti operativne tehnike donosi hirurg u skladu sa lokalnim nalazom, opgtim prin- cipima, znanjem, hirurgkom vegtinom i opremljenogdu ustanove. Metode hirurgkog ledenja kila preponske regije na nagem materijalu su sledede: Lichtenstein 144 (84,21%), Bassini 17 (9,94%), Ferrary 2 (1,17%), McVay 3 (1,75%), Fabricius 5 (2,92%). Od ukupnog broja hospitalizovanih pacijenata sa hernijom preponske regije, 30 (14,92%) nije operisano zbog postojanja kontraindikacija. Nismo zabele2ili recidive, na nagem materijalu, zbog kratkog vremena pradenja. ZAKLJUCAK Cesta patologija na podrudju Sand2aka. Kile ingvinalne regije se degee javljaju kod osoba mugkog pola, s tim gto se femoralne kile degde javljaju kod 2ena. Kile preponske regije su degee lokalizovane desno. Zapea se mali procenat prisustva recidivnih hernija gto bi se moglo dovesti u vezu sa hirurgkom tehnikom. Pacijenti sa femoralnim kilama se degee javljaju hirurgu sa inkarceriranim kilama, dijoj prevenciji bi znadajnu ulogu mogla da ima primarna zdraystvena zagtita. Najdegde primenjivana tehnika je Lichtenstein. Summary INGUINAL HERNIAS: ANALYSIS OF INCIDENCE AND METHODS OF THEIR SOLUTION Dzemail Detanac, Dzenana Detanac, Avdo Ceranic Health Center Novi Pazar Abdominal wall hernias are extremly common in human population, and groin hernias are the most common pathology on Surgical departments around the world. The aim of this paper is to show the incidence of groin hernias, and to analyze some of the methods of their surgical treatment. The medical records of Surgical Department of Health Center Novi Pazar was used for the preparation of this paper. This retrospective study included 201 patients with groin hernia, who were hospitalized at the Surgical Department of Health Center Novi Pazar in the period from 29. 06. 2008. to 29. 06. 2009. In that period, 1682 patients were treated on General surgery department in Health Center Novi Pazar, and 201 (12.01%) from that number were patients with groin hernias, 171 (85.08%) were operated, and 30 (14.92%) patients were not operated because of contraindications. Inguinal hernias were found in 190 (94.53%) patients, 183 (91.04%) of them were male and 7 (3.49%) females. Femoral hernias were found in 11 (5.47%) patients, 2 of them were (0.98%) males and 9 (4.48%) females. Incarcerated hernias were found in 12 (5.97%) patients, and 5 (2.49%) of them were with inguinal's hernia and 7 (3.48%) were with femoral Indirect hernias were recorded in 162 (85,27%) patients with inguinal hernias, and direct in 22 (11.57%). Direct and indirect hernias were present in 6 (3.16%) patients. Primary hernia was present in 193 patients, which makes 96.02%, while the recurrent hernia was present in 8 (3.98%). The most frequently surgical methods that were used in hernia reparation area: Lichtenstein 144 (84.21%), Bassini 17 (9.94%), Ferrary 2 (1.17%), McVay 3 (1.75%), Fabricius 5 (2.92%). Conclusion: groin hernias are more common in men and on the right side. Femoral hernias are more common in women and most of them are incarcerated. The most commonly applied surgical technique is Lichenstein. Percentage of recurrent hernias is small, which could be related with the operational technique. Key words: hernia, inguinal region, hernioplastic.

KILE PREPONSKE REGUE, ANALIZA UtESTALOSTI I METODE NJIHOVOG RESAVANJA 69 LITERATURA 1. Radovanovio S., Radovanovid B.: Kile prednjeg trbugnog zida, Prosveta, Po2arevac 1988. 2. Draganid V.: Anatomija doveka - abdomen, Savremena administracija, Beograd 1997. 3. Ponka L. J.: Hernias of the abdominal wall. W. B. Saunders, Philadhelphia-London-Toronto 1980. 4. Gluhovie A., Pardevie Z., Popovie M.: Hirurgija preponskih kila, Visio Mundi Academic Press, Novi Sad-Sombor, 2005. 5. Jeremie M.: Specijalna hirurgija I: dijagnostika i terapija, Univerzitet u Nigu, Medicinski fakultet u Nigu, 2001. 6. Prcid M.: Abdominalna hirurgija, Svjetlost, Zavod za udbenike Sarajevo, 1978: 105-122. 7. Way W. L.: Hirurgija, savremena dijagnostika i ledenje, Savremena administracija Beograd, 1990. 8. Cobb R.: Inguinal hernias. In Morris PJ, Malt RA 9eds: Oxford Textbook of Surgery. Oxford, Oxford University Press, pp 1339-404,1996. 9. Dragovid M., Gerzid Z.: Osnovi Hirurgije 2, DAN Desing, Beograd, 1997. 10. Gilbert Al.: An anatomical and functional clasification for the diagnosis and treatment of inguinal hernia. Am. J. Surg. 1989; 157 : 331-333. 11. Hodgson N. C. F., Malthaner R. A., Ostbye T.: The search for an ideal method of abdominal fascial closure. Am Surg 2000; 231 : 436-42. 12. Lichtenstein I. L., Shulman A. G., Amid P. K.: Twenty questions about hernioplasty. Am Surg 1991; 57 : 730-3. 13. Lichtenstein I. L.: The tension - free hernioplasty. Am J Surg. 1989; 157: 188-93. 14. Gilbert Al. Inguinal hernia repair: biomaterials and sutureless repair. Perspect gen Surg. 1991; 2 : 113-129. 15. Sekulid S.: Abdominalna hirurgija:pitanja i odgovori, Dijam-m-pres, Novi Sad, 2006; 43-71. 16. Read RC. The centenary of Bassini's contribution to inguinal herniorrhaphy. Am J Surg. 1987; 153 : 324-326. 17. Welch DR, Alexander MA. The Shouldice repair. Surg Clin North Am. 1993; 73; 3 : 451-470. 18. Gilbert AI. An anatomic and functional classification for the diagnosis and treatment of inguinal hernia. Am J Surg. 1989; 157 : 331-333. 19. Zollinger RM Jr. Unified Classification for Inguinal Hernias. Hernia. 1999; 3 : 195-200.